Terwijl Nederland Koninginnedag viert, houden we ons hier bezig met kampvuren, onder het genot van het nuttigen van veel bier en geroosterde worstjes.
Ik heb gepoogd de traditie te achterhalen en ben 2 verhalen tegengekomen over de betekenis van deze avond.
Deze nacht heet eigenlijk Walpurgisnacht en het gebruik is naar alle waarschijnlijkheid in Duitsland ontstaan en word al sinds de Kelten gevierd als overwinning van het licht op de duisternis. In de streken rond Vodňany en Zuid Bohemen is het een herdenking aan de vroegere heksensabbat op de vooravond van het naamfeest van de heilige Walpurgis, op 1 mei.
Er bestaat een legende die vertelt dat de heksen van de aardbol werden verbannen. Volgens het volksgeloof mochten ze gedurende één nacht in het jaar terugkeren voor een heksenfeest op de "Brocken", de hoogste rots in het Harzgebergte, gelegen op de voormalige grens tussen de twee Duitslanden. Hier staat het voor christelijke Heksenaltaar, dezelfde plaats waar Goethe's Faust zijn ziel aan Leviathan, de Duivel verkocht.
Om zich tegen de heksen, die tijdens Walpurgisnacht aan mensen, vee en akkers onheil teweeg brachten, te beschermen, plantte men meibomen, zette men een bezem buiten en probeerde men met zweepgeklap, kruisen en klokkengelui en met verscheidene vuurhaarden de heksen te verdrijven.
De heksen (poppen) die verbrand worden zijn een waarschuwing voor eventuele “terug willen kerende” heksen.
De branden zouden tevens zover hun schijn reikt en waarnaar de rook trekt, voorspoed en gezondheid brengen voor mens en vee. Dit gebruik word op sommige plaatsen nog steeds gevierd, telkens in de nacht van 30 april op 1 mei.
Ik ben blij dat het vuur vanavond ook ons huis heeft verlicht.
Het 2e verhaal vertelt dat deze heksenverbrandingen vallen in de nacht vóór de naamdag van de heiligen Fillipus en Jacobus, de nacht van 30 april op 1 mei, één van de magische nachten. Rond middernacht hadden boze geesten uitzonderlijk veel macht, terwijl juist deze nacht ook zeer geschikt was voor het zoeken van schatten. Schatzoekers beschermden zichzelf tegen het kwaad door bloeiende varens, gewijd krijt, een hostie en andere zaken bij zich te hebben. De bevolking geloofde verder, dat er veel heksen door de lucht vlogen, die zich verzamelden voor hun heksensabbat. Hier komt de naam Heksenverbrandingen vandaan. De heksen smeerden zichzelf in met toverzalfjes, om te kunnen vliegen. Als bescherming tegen de rondvliegende heksen stak de bevolking vuren aan op hoogliggende plaatsen in het landschap. In sommige streken worden bepaalde heuvels al eeuwenlang voor dit doel gebruikt. In de loop der tijd groeiden de jaarvuren uit tot de huidige festiviteiten, waar kinderen nog steeds brandende takkenbezems de lucht in gooien om de heksen op hun bezems te zien vliegen.
Hier hebben we het vanavond kalm aan gedaan. In de kleine gemeenschap van Lesné wonen geen kinderen en worden de feestelijkheden met name gevierd met elkaar verhalen vertellen en lekker eten en drinken. Geen poppen op het vuur en geen brandende takkenbezems die rondvliegen.
Leuk om mee te maken!
